Na een stukje van sbuurts grootste rommelmarkt meegepikt te hebben (let wel; alles wat we gepikt hebben hebben we braaf betaald) heb ik de moed en de bakstenen weer bijeen geraapt en ben ik het muurtje in de voortuin verder gaan opmetsen... Tussendoor kwamen Ilse en Janne gelukkig af en toe kijken! Door het trapje wordt elke nieuwe rij bakstenen steeds een stuk langer, dus hoewel ik in de hoogte al halfweg zit, is er in totaal nog maar een vierde gedaan (van de eerste muur) Maar ben toch erg blij, de voorbijgangers hoeven ook steeds minder lang te blijven staan piekeren over 'waar dat gat toch voor moet gaan dienen'...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten